508tje op dit moment heel tevreden in Marokko

[Gerard Exis]

Hallo beste mensen,

vele tips heb ik hier via dit forum gekregen zodat ik onze trots om kon bouwen tot een geweldige camper.
Momenteel zitten wij al 4 weken in Marokko, zijn in het zuiden geweest, nu weer een beetje richting het midden.
Vorig jaar heeft de 508 ons probleemloos door Tunesie en Algerije geloosd, nu weer vele schitterende km's door Marokko, zo nu eens dan een jaloerse blik van zo'n nieuwe tuppiewaredoos, en wij gaan met onze brede grijns :mrgreen: . Dit alles ook dankzij dit forum waar ik vaak dankbaar gebruik van heb gemaakt. Ons reisverslag is al op diverse forums te lezen, om nu op ieder forum het zelfde verhaal te gaan zetten ging mij te ver, zie daar het nut niet van in. Maar dit betekent niet dat dit forum niet belangerijk genoeg is, jongens wij wensen jullie net zoveel plezier met jullie camper als wij nu hebben.

Gerard en Roxana

[Leo]

Bovengenoemd reisverslag is oa hier te lezen.


Goeie reis verder Gerard & Roxana.:)


Mvg, Leo.:D

[Frank 207+508]

Goede reis verder, blij dat alles nog heelis................. 8)

@Leo,
Wat ben je toch handig .. &..Link

[Leo]

Maar even de relevante berichten van Gerard aan elkaar geplakt, want al dat geOH op Camperforum er tussendoor.. 8)

8 december

Koud en regen. Motregen wel te verstaan, de ruitenwissers iedere keer aan en uit, de interval van onze kampeerbus van het recente jaar 1982 werd destijds nog niet uitgevoerd met een regelbare interval, dus dat regelen moest ik zelf doen. Buiten dat vind ik "motregen" zo'n trieste indruk geven en speciaal hier in Roemenie waar het eigenlijk overal vuil wordt, vraag me niet waarom maar bij regen vind je overal modder en zand.
Maar goed dit probleem was voor ons van korte duur want wij waren op weg richting grens, de grens Roemenie-Hongarije. Die grens gingen we vandaag niet halen want we zijn te laat gestart vanaf huis, Campulung-Arges gelegen vrijwel in het centrum van Roemenie op 650 meter hoogte boven de zeespiegel. Onderweg had ik echter wel het een en ander verwacht aan blokkades of zo, gisteren zijn de verkiezingen geweest, welk in eerste instantie gewonnen was door Geoana, de vertegenwoordiger van de partij PSD, de vroegere communisten. Echter na een nachtje feestvieren kreeg Geoana en aanhang vrolijk te horen dat zij toch met 0,8% verloren hadden van de huidige president Basescu, dus Geoana en aanhang waren lichtelijk aangeslagen ??
Echter helemaal niets waar te nemen, geen treurende menigte, geen feestvierende menigte, niets, alsof er nooit verkiezingen waren geweest.
Zo'n 150 km voor de grens zijn we gestopt en hebben overnacht. We hebben nog wat km's te maken voordat we in Marokko zijn, want dat is ons plan, vorig jaar zijn we Tunesie en Algerije gaan bezoeken, dit jaar is Marokko aan de beurt, volgend jaar Sirie en Jordanie?? wie weet.

9 december
Nog steeds regen en koud. Op ons gemak naar de grens gesukkeld, karretje (onze 508 kampeerbus) snorde op z'n gemak voort (tja het is natuurlijk beter voor het verhaal als ik schrijf dat onze 508 over de wegen denderde en het losgeslagen geweld van de motor niet meer was te temmen en bla bla bla...) maar dan nemen de Mercedes kenners dit verhaal niet meer serieus. Ja ze hebben me weer te grazen, vorig jaar had ik met m'n grote bek even op het forum beloofd dat ik een reisverslag zou maken, eens maar NOOIT meer was mijn gedachte toen ik mij daar door heen worstelde, nu een jaar later er weer in getuind, een aantal mensen op het forum die ons veel nuttige tips aan de hand heeft gedaan, zowel via het forum als via PB, moest ik beloven een reisverslag te maken, kan je deze mensen die hun energie en tijd stoppen in het helpen van anderen dit weigeren? Nee natuurlijk niet.
Echter er zijn al diverse zeer goede reisverslagen over Marokko te vinden, wat moeten ze nu met een verhaal van mij denk ik dan.

Weer terug naar de reis zelf. We hebben gekozen om net als afgelopen winter onze reis naar Tunesie en Algerije om zoveel mogelijk autobaan te vermijden. Nu is dat hier in Roemenie geen probleem, we hebben in principe maar 1 autobaan, in Hongarije ook geen probleem, daar rijden we lekker dorpje in dorpje uit Wat ons opvalt is dat de sfeer in Hongarije welk de straten uitstraalt gezelliger is als in Roemenie, eerlijk waar. Ik denk dat Hongarije een super vakantiebestemming kan zijn in de zomermaanden. Ontzettende mooie stukken landschappen waar we door heen reden, opmerkelijk schoon, terwijl je ziet dat het toch wel de meer "arme" delen van Hongarije zijn. Dus weer wat geleerd, armoe hoeft niet gepaard te gaan met vuil en bende! Dit kan je zien hier in Hongarije. Mochten we in de zomermaanden ooit 2 weekjes vrij kunnen maken, gaan we zeker naar Hongarije. Waarom nu niet stoppen, nu je er bent? Simpel, wij hebben een hekel aan regen en kou, wij kunnen niet genieten van iets of omgeving terwijl we lopen te rillen van de kou.

Voor de mensen die ons nog niet kennen en willen weten wie hoe, wat, en waarom, even een korte introductie. Wij Roxana (Roemeens) en Gerard (Nederlander) wonen in Roemenie. Wij zijn daar heen gegaan zo'n 5 jaar geleden vanuit Nederland. In Roemenie zijn wij een caravan-camper bedrijfje begonnen, dit betekent het repareren van caravans en campers. Wat caravans betreft is het hoofdzakelijk monteren van accessoires zoals boilers, zonnepanelen etc... Wat campers betreft is het vrij vaak het repareren van lekkage's en vochtproblemen met als resultaat vrij vaak vervangen van wanden en daken. Naast dit hebben wij een webshop in accessoires voor caravans en campers. Ook vind je met regelmaat "Ollanders" op ons terrein die of gewoon gezellig langs komen en een paar dagen blijven staan of blijven staan en tevens reparaties/aanpassingen aan hun camper doen. Met ons bedrijfje hebben wij het gelukkig ontzettend druk vanaf april tot en met oktober de overige maanden is er eigenlijk niets te doen. Nu hebben wij er voor gekozen om deze "stille" maanden te reserveren voor ons eigen, geen andere handel zoeken en alleen bezig zijn met geld verdienen. Daarom kunnen wij in de wintermaanden reizen.


11 december
Het is vroeg in de ochtend ( 7.45 uur en dat is voor vakantietijden wel heel erg vroeg) Roxana heeft koffie gezet en staat momenteel in de douche, terwijl ik zit te vechten om een verslag bij elkaar te krijgen. Het regent nog steeds, dus vanaf dat we gestart zijn is het "slecht" weer. Maar goed we zijn gisteravond gestopt op een leuk plekje naast een camping (is gesloten, dus er maar naast gaan staan) en we hebben dus een leuk uitzicht op het water, echt gezellig zoals de schippers voorbij komen varen, die verlichte kajuiten. Ineens bedenk ik me hoe moeilijk dat moet zijn om die schepen te besturen, ik herinner me dat ik in het verleden wel eens in de nacht met vrienden met een bootje ging vissen (nou dat werd heel weinig vissen, maar dat is een ander verhaal) en alles om je heen is zwart, echt je ziet niks. Vind het knap hoe die schippers dat doen. En op welk watertje kijken we dan? Op de Donau !
Op de Donau?? nu zullen er mensen in paniek gaan mailen dat we verkeerd zitten, dat we verdwaald zijn etc... nee, dat zijn we niet, we maken namelijk eerst even een stop bij Jeroen en Jolanda in de Vogezen. Jeroen en Jolanda zijn de afgelopen zomer met 10 campers bij ons geweest en nu gaan wij bij hun even op visite. Natuurlijk hoop ik van hen waardevolle tips te krijgen voor onze trip.

Wij willen zo snel mogelijk naar het zuiden, maar we willen ook lekker rustig even bij Jeroen en Jolanda zijn. Het zo snel mogelijk naar het zuiden heeft slechts één reden, het weer! Dus ons plan was om s'avonds bij Jeroen en Jolanda te zijn, om dit te halen moesten we in Duitsland de autobaan op. Het laatste stukje in Frankrijk ging weer via de provinciale wegen. Ik had het mij anders voorgesteld, ik had verwacht de laatste 150 km echt met klimmen en dalen bezig te zijn, integendeel slechts de laatste 15 km zo ongeveer was het klimmen en sneeuwen! We zijn op weg met onze zonnebrillen en zonnebrandolie en we zitten in de sneeuw :shock: :shock: :shock: Okay, wat je verwacht kom niet uit, omschakelen en genieten van hetgeen wat er wel is, dat is reizen! Wil je op zeker, moet je een all-in hotel boeken, en da's nou net niet onze idee van vakantie. De avond verliep heel gezellig aan (voor sommige hier wel bekend) de huisbar. Morgen hier even bijkomen, heerlijk opnieuw een stukje voorpret voor de reis naar Marokko, immers dat is hier natuurlijk grotendeels het gesprek.

Beste Lezers, ik begrijp heel goed dat een doorsnee reisverslag een opsomming is van de plaatsen waar je terecht komt, de geschiedenis hiervan vermelden en dan je oordeel er op los laten. Maar gezien jullie natuurlijk al doorgewinterde camperaars zijn hoef ik je niets te vertellen over bijvoorbeeld de Donau, hoe diep het is, welk soort visjes hier in zwemmen enz...Ik wil proberen een verslag te maken over onze beleving in het reizen, gecombineerd met "interessante plekjes" Of dat gaat lukken weet ik niet, we zien wel.

13 december
Rond de klok van 11.00 uur vertrokken wij vanaf Jeroen en Jolanda richting het zuiden. De tijd gaat snel, heel snel vooral als je bezig bent met reizen. We (Jeroen en ik) zijn gisteren vrijwel de hele dag bezig geweest met het uitzoeken van mooie plaatsen, niet alleen in Marokko maar ook de route daar naar toe wilde Jeroen zo mooi mogelijk maken, natuurlijk wist ik dit allemaal al :mrgreen: , ik wou alleen de kennis van Jeroen testen, nou dat zit wel goed.

De Vogezen.
Wij zijn een te korte tijd gebleven om een goed beeld te krijgen van deze streek, echter het stukje wat we door deze streek gereden hebben was al een waargenot, herten in de tuin van Jeroen, wat een pracht natuur!!! Mocht je er een weekje tussenuit willen is de Vogezen een aanrader.

Wij waren onderweg richting het zuiden via een route die Jeroen had aangegeven, geen haastige snelwegen met jakkerende automobilisten om je heen, nee heerlijke provinciale wegen, dorpjes door. Van belang is het om juist hier heel rustig relax te rijden, dan heb je tijd om alles in je op te nemen. Dan ga je pas realiseren hoe uniek die franse dorpjes zijn, kan het niet omschrijven, die sfeer moet je proeven. Eigenlijk verbaast het mij een beetje, de moderne computertechnologie (of hoe dat ook heten mag) en overige moderne machines zorgen er vaak voor dat de ouderwetse ambachten uitsterven, hier zijn de fransen er voor mijn gevoel zeker in geslaagd om deze ambachtelijke sfeer te behouden ondanks vele moderne machines. Kortom wij zijn blij dat we in deze vakantie trip een grotere stuk Frankrijk hebben gepland als dat in eerste instantie de bedoeling was. Terwijl wij het ene na het andere franse dorpje passeerde ontdekte wij een restaurantje dat duidelijk het "fast-food systeem" de dans was ontsprongen. Dus lekker gegeten, daarna weer verder. In de wagen, starten, muziek aan lekker hard (de mercedes 508 kenners weten wel waarom) en gaan! Even later een geluidje wat vreemd was, absoluut geen geluid wat de fabrikant standaard bij de 508 leverde, dus stoppen, motor af en inspecteren. Yep, startmotor naar de eeuwige jachtvelden, de startknop was na het indrukken om te starten blijven hangen, door de luide muziek en zeg maar standaard rumoerige motorgeluid had ik te laat gehoord dat de startmotor mee bleef draaien met de motor, vond ie niet leuk.
Wat nu? in ieder geval iemand zoeken die ons even kon aanslepen, dan kon ik naar een garage of zo rijden, dus zo gezegd zo gedaan. Ik het dorp in om iemand te vinden die bereid was om ons aan te slepen, nou als je weet dat mijn Frans net zo goed is als het Russisch van de gemiddelde chinees, begrijp je dat dit op zich al een avontuur was. Maar het lukte mij, ga verder niet in detail want dan achtervolgt mij dit nog vele jaren ben ik bang voor.

De wagen reed weer, en nu? Het is Zondag dus geen enkele garage is open, hoe dan ook moet wachten tot morgen, maar dan welke garage etc... had het gevoel dat dit niet de juiste oplossing was. Op de route was ook een tussenstop in gepland in Spanje bij Mart, die een camperverhuur bedrijf heeft in Spanje. Dus het leek mij beter direct naar Mart te rijden, daar zelf de startmotor demonteren, wegbrengen om deze te laten reviseren, en vervolgens weer zelf monteren.
Het enigste was om te zorgen dat ik de motor draaiende zou houden, immers onze "karretje" was een beetje gehandicapt, kon niet meer starten. Dus rijden, s'avonds ongeveer 23.00 uur zaten we slechts 150 km vanaf de Spaanse grens, als we door reden zouden we circa 03.00 uur in de nacht bij Mart voor de deur staan, denk niet dat hij daar nou echt blij mee zou zijn. Dus op een grote parkeerplaats gestopt, geen andere om ons heen dus we konden rustig gaan slapen terwijl we de motor lieten draaien, sorry voor de milieuactivisten had echt geen andere oplossing. "s ochtends douchen even lekker ontbijten en weer verder gereden. Tegen de middag waren we bij Mart en zijn vrouw, wederom een fijn ontvangst, wat een geluk hebben we eigenlijk met al die mensen die we leren kennen via of door het forum (Aloys bedankt, het forum is duidelijk meer dan alleen een fabeltjeskrant). Even later samen met Mart de startmotor gedemonteerd, en direct weggebracht.

15 december.
Wij rijden met Mart en zijn vrouw Sil langs de zee. Mart laat ons schitterende plekjes zien en vertel vol trots over de omgeving en de problemen welk zij ondervonden met het opstarten van hun bedrijf in Spanje. Wist je dat toen ik hier begon, men weigerde met mij spaans te spreken, ik moest maar Catalaans leren, vertelde Mart mij. Het deel Spanje waar Mart woont is eigenlijk Catalonie, deze hebben een eigen taal, zeg maar hetzelfde als Friesland en Nederland
Ik dwaalde ongewild met mijn gedachte af, ik dacht aan een Nederlands stel die in Roemenie pech kregen met hun camperbusje, ik heb hen weggesleept en geholpen zodat zij hun reis voort konden zetten, ander echtpaar welk wij ook op vingen i.v.m ziekte, konden even later ook weer hun reis voort zetten. En zo nog een paar kleine dingen die we met plezier deden voor Nederlandse touristen in Roemenie, allen waren zeer dankbaar, ik vond dat niet nodig, vond het vanzelfsprekend. Nu ervaren wij hetzelfde, toch fijn dat je door andere mensen zo word geholpen. Was er niet een gezegde, je moet eerst zaaien voor dat je kan oogsten ? Met een lichte glimlach op mijn gezicht bedacht ik me dat het reizen je veel meer leert dan het lezen van een wegenkaart, pech hebben met een goed gevoel, wat een ervaring!!

16 december.
Wij moeten wachten op de reparatie van de startmotor, wat kunnen we intussen doen? juist, we gaan vakantie houden. We gaan het Catalonie verkennen. Catalonie is een behoorlijke grote streek, trek een lijn vanaf de grens voorbij Zaragoza, tot ongeveer Valencia en zo langs de kust omhoog, dan heb je een beeld van Catalonie. Maak als tourist bij de lokalen duidelijk dat je Catalonie veeeeeeel mooier en beter vindt dan Spanje en je scoort punten, wat een trots, echt leuk om dat te zien.
Buttifarra moet je proberen, echt een tradioneel Catalaans worst, een echte aanrader. Zo is er ook de Calcots, echter alleen verkrijgbaar van November tot April, een soort lente ui wat gebakken is op de bbq en daarna dippen een een saus (diverse naar eigen keus). En je eet het op de wijze zoals wij de haringen eten.
Zwarte rijst ? ja gewoon rijst welk bereid is in de inkt van inktvis, heel lekker, apart smaakje, echter na afloop wel allemaal een gezellig zwart smoeltje. :mrgreen:
Kava is het catalaans voor champagne, en Flan is een soort toetje,ik vind het (nog netjes uitgedrukt) niet te vr...., maar okay, smaken verschillen.
Zo genoeg over het eten en drinken, er is veel meer speciaals, maar voor dat moet je maar zelf even hier komen en ontdekken.

Het is 18 dec 13.00 uur, en de wagen loopt weer als een trein, uhhh nee als een 508je Mede dankzij Martin was het eigenlijk een peuleschil om de startmotor te demonteren en monteren. Het zonnetje staat lekker op de wagen te schijnen dus het werk was niet echt een straf. We gaan jullie op de hoogte houden, we gaan morgen verder richting zuid Spanje.
Eerst gaan we vandaag nog verder Martin en Sil lastig vallen.

19 december.
We vertrekken vanaf Martin en Silvia richting het zuiden. Natuurlijk blij dat we de trip naar Marokko weer voortzetten, maar ook een beetje het gevoel van " jammer, we hadden ondanks het startmotor probleem een paar leuke dagen". Martin en Silvia een fijn stel die het met hun camperverhuur zeker wel gaan maken in Spanje, ben ik van overtuigd. We zakken zoveel mogelijk af langs de kust. Mijn idee was om een aantal plekjes te vinden welk geschikt zijn om te overnachten en deze op het forum te zetten, echter er zijn zoveel plekken, zo makelijk te vinden dat het geen zin heeft om dit te doen. Ik krijg stellig de indruk dat Spanje in de wintermaanden veel meer gedoog van " wilde" campers als in het seizoen. Onderweg zag je werkelijk overal campers die aan het overnachten waren, geen probleem. In de avond maakte we een stop om te eten, op dat moment ontvingen we een mailtje van Henk en Adrie, een fantastisch stel, lichamelijk 60+ maar van geest 25 jarige. En het mailtje van hen dwong me om te denken, okay gaan we weer, niks met de trip naar Marokko te maken maar toch wil ik deze gedachten delen. In een ander topic is het "kilometerheffing" een emotioneel gebeuren, vele verwachten namelijk afscheid van hun camper te moeten gaan nemen, of dit werkelijk zo is laten we even buiten beschouwing.
Ik moet eerlijk bekennen dat wij eigenlijk niet veel vrienden hadden, okay we zijn niet een van de gezelligste, hahaha. Eigenlijk hebben wij een aantal fijne mensen via het forum of camper op zich ontmoet. Dit omdat we een hobby hebben die we zowel met ons gezin als met vrienden of familie gezamenlijk kunnen uitoefenen, is toch super! (Beloof dat je niks tegen Roxie zegt, anders zit de volgende trip m'n schoonmoeder erbij). Wat als die camper dadelijk inderdaad de deur uit moet? Ook deze mensen uit ons leven? M'n vakantiegevoel was echt weg...........

20 december.
Wij werden wakker in Benidorm, vele natuurlijk bekend. Heerlijk zonnetje op het bolletje van ons " karretje". Vakantie, heerlijk eindelijk dat gevoel, effe stokbroodje halen na het douchen en dan tijdens het ontbijt kijken wat we gaan doen. Door de stevige wind besloten we verder te zakken naar het zuiden. Slechts een uurtje later parkeerde wij op de boulevard van Alicante. De wind was behoorlijk gaan liggen dus voor ons een mooie gelegenheid om de boulevard van Alicante te inspecteren. Op ons gemakkie een uurtje of twee fietsen en we hadden het wel gezien, alle boulevards zijn het zelfde.

Wij hadden een ander probleem van huishoudelijke aard, gas! Onze onderbouw dampgastank raakt leeg, de meter gaf nog zo'n 20 liter aan. Natuurlijk zijn we pas 156285 keer gestopt om te kijken of er LPG was, echter alle stations melde dat in heel spanje je geen tank kon vullen. Tja, heb je het over "eigenwijs" dan heb je het over "Gerard". Dus het vinden van een gasstation in spanje was mijn "tijdelijke" vakantie doel. Roxie (ach die meid heb het echt zwaar bij mij) stelde voor om in Marokko dit probleem aan te pakken, haar gevoel zei dat er in Marokko problemen veeeeel makelijker opgelost werden.

21 december.
Wij staan gas te tanken, jawel gewoon een gasstation gevonden in het centrum van Murcia. 53 cent per liter, dus eigenwijze Gerard had de tank voorlopig weer vol zitten. Gisteravond hebben we overnacht in de buurt van Murcia, vanochtend tijdens het ontbijt besloten we om even Murcia in te duiken om in ieder geval wat boodschappen te doen, en toen na rondvragen kwamen we bij het gasstation uit. Na het aanvullen van het huishouden, (of spreken we van "camperhouden" ? Wie het weet mag het zeggen) werd de koers uitgestippeld richting de ferry naar Marokko, nog 550 km te gaan.

22 december.

Gisteren eind van de middag zijn we in Malaga beland. De bedoeling was om wat te eten en daarna naar Algeciras te rijden. Daar willen we de boot naar Tanger nemen. Na diverse verkooppunten te hebben gecheckt kochten we onze ticket, enkel reisje, camper met 2 personen voor 100 euro, leek mij meer dan redelijk. Echter in de haven aangekomen was het een zooitje, door de hevige wind konden de boten niet varen. Als ik op een natte krant sta wordt ik al zeeziek, hoe zal de overtocht verlopen? Heb ik weer, mijn geluk. De wind is zo sterk dat men twijfel of er eigenlijk wel nog boten varen vanavond, en als ze varen heb ik twijfels of dat ik de overkant van die plas haal zonder natte schoenen, wat als die boot veranderd in een duikboot? Was misschien beter om naar Volendam te gaan, tja zo zie je maar weer, zwaar afzien als reiziger.

Wordt vervolgt vanuit Marokko.....

23 December.

Wij hebben de overtocht overleeft :mrgreen: , eigenlijk zijn we in de camper gebleven, in bed. Geslapen en zo bijna niets gevoelt. Middennacht kwamen we in Marokko aan. De douane afhandeling viel reuze mee, geen "vrienden" die opdringen om je papieren te regelen, terwijl je vaak anders leest, dus of het is een beetje overdreven of wij hebben geluk.

Even buiten Tanger overnacht, bij een tankstation-restaurant. De wind die er stond had volgens mij de specificatie "windkracht 45". Niet normaal, Roxie was bang dat we zouden omwaaien en sliep dus heel slecht. Ik was een enorme steun voor Roxie, ik viel haar absoluut niet lastig, sliep gewoon rustig door . Maar goed, de volgende ochtend lekker fris en uitgerust, althans ik dan, gingen we op pad, het regende niet een beetje, nee het stortregende en dat in combinatie met de wind maakte dat we de geplande route maar weer gingen aanpassen. Hebben alleen wij dit altijd, dat de planning nooit gebruikt wordt?

Wij wilden zo snel mogelijk naar het zuiden, naar de zon! Maar we hadden een mailtje ontvangen van de Kanarie family (Kees en Bea), zij waren in Larache, een uurtje rijden voor ons, dus maar kijken of we ze konden vinden. Een ander half uurtje later stonden we op een camping achter hun bus, zij waren het dorp in hoorden wij. (Een van de weinige momenten dat het een beetje droog was). Toen zij terug waren kwamen natuurlijk foto's en verhalen op tafel, alleen maar positieve verhalen, geen enkel minpuntje! Zou dit dan het paradijs zijn? We zullen zien.

In de avond naar een restaurantje om te gaan eten, had ik belooft, dus belofte inlossen. Onderweg tijdens onze wandeling (bleek circa 10 km te zijn) naar het restaurant echt ter pletter geregend :shock: , voor mij was de lol eraf, kan er niks aan doen, regen en sneeuw maakt mij somber. Neem mij petje af voor Bea, zoals ik begrepen heb zware reuma problemen toch doorstappen door regen en wind met een snelheid waar een profesionele marathonloper jaloers op zou zijn. Larache is een druk dorpje (of stadje) die volgens een omschrijving welk ik ergens gelezen heb ontzettend gezellig is, nou dat laatste heb ik niet echt kunnen ontdekken. In het hele “gat” slechts 1 hok open dat de titel “restaurant” draagt, verder was alles (als er nog meer was?) dicht. De camping was gratis, maar zelfs dat kon deze Hollander daar niet houden, dus de volgende ochtend vertrokken wij richting het zuiden, richting de zon, Insallah.


26 december.
Inmiddels staan we in Agadir. We staan hier op een camping om even te wassen, wil ook even rustig de stad hier gaan bekijken. Vandaag is de eerste dag dat we het droog hadden, dus we hebben al op het strand gelegen.
De eerste indruk van Marokko was vreemd, het slechte weer verhinderde om eens effe te stoppen op een leuk plekje, effe te stoppen bij een lokale markt etc...., de enorme regen en windbuien hebben ons gedwongen plankgas naar het zuiden te zakken, dus weinig gezien. Toch geeft ondanks alle troep en ellende (bijvoorbeeld diverse bananenplantages weggespoeld net voor Agedir) geeft Marokko een rustig en relaxed gevoel.

Dit was vorige week nog een bananenplantage.

Heb in het noorden diverse plaatsen gezien die ik zeker nog ga bezoeken voor ik terug naar de boot ga. Wij hebben nu 3x overnacht waar wij dit wilde en zonder problemen, we hebben dus ook absoluut een veilig gevoel in Marokko.

zelfs de vlinders hier zijn bijzonder vriendelijk.

Alleen zijn er ontzettend veel campers hier, wat een invasie. Wat dit laatste betreft kijk ik met heimwee naar Tunesie, maar goed waren er geen verschillen was het ook niet leuk.


Langs de weg, geiten in de bomen.

27 december
Vanochtend wakker geworden, vrij laat :oops: he he, eindelijk in m'n vakantieritme, uit bed onder de douche en daarna op het fietsje een vers stokbroodje gaan vinden. Bij terugkomst had Roxie al m'n koffie klaar staan, wat een kanjer hé , dus lekker rustig de dag begonnen.
Hier in Agadir is jaren geleden een aardbeving geweest wat vele levens heeft opgeist, de gehele stad (volgens mijn indruk was dat toen een dorp) is vergaan, ben vandaag in dat vergane dorp geweest, wordt je stil van. Er is niets aan gedaan, slechts de mensen uitgegraven onder het puin vandaan, dood of levend, daarna is niets meer gedaan zodat je eigenlijk dan pas beseft wat een geweld de natuur kan veroorzaken. Ik heb het gevoel dat de mensen hier dit gebeuren verstoppen, waarschijnlijk was alles al weg en opgeruimd indien de koning hier toestemming voor had gegeven. Niet echt een toeristische atractie doch interessant om het eens te zien.
Enne Thole, we hebben inderdaad geluk, we hebben vrachtwagens van de weg af zien gaan en zo nog meer ellende, maar wat moet je doen, enigste wat je kan doen is het rijgedrag aanpassen en hopen dat alles goed gaat, een ding is zeker, de 508 is waterdicht :mrgreen:
Nu even verder luieren in m'n legstoel in de zon, zo'n graadje of 24 (voor mijn gevoel).
Morgen gaan we op de visjesjacht, effe kijken of we nog iets bijzonders meemaken.

28 december: Vandaag heb ik een zeer zeer zware dag achter de rug. De planning was om vanochtend Agadir in te duiken, maar eerst even wassen, was echt vergeten dat Roxie ook een planning maakt namelijk, en 2 planningen in 1 camper wil natuurlijk nog weleens een conflict veroorzaken, natuurlijk gaat er 1 planning even in de wachtkamer, dus zoals gewoonlijk MIJN planning

Maar goed het was super lekker weer, dus een kledingstuk gewassen, weer effe een uurtje in de zon, weer een kledingstuk, weer een uurtje in de zon en aangezien ik nogal zweetvoeten heb , wil je niet weten hoeveel sokken we moesten wassen, dus elk uur een sok, ja over 4 weken verlaten we Agadir :mrgreen:

Dus beste mensen helaas geen spectaculair nieuws uit Agadir, sorry :oops:

29 december: Vandaag weer super weer, warmer als gisteren, schat in zo'n 26 á 27 graden. We hebben vandaag zoals natuurlijk alle Marokko gangers al gedaan hebben, jawel de Souk bezocht :D . Nu viel mij wel direct op dat de souk hier toch wel verschilt van de souk in Tunesie. Direct betrap ik me eigen erop dat ik weer Marokko aan het vergelijken ben met Tunesie, waarom doe ik dit? Eerlijk gezegd weet ik het niet, waarschijnlijk gaat dit toch automatisch, of je wil of niet.
De meest opvallende verschillen zijn dat de Tunesie souk echt alleen op de tourist is gericht, de marokaanse op tourist en lokale bevolking. Waarom denk ik dat? gewoon omdat hier op de souk ook slagers, groenteboerkes en andere hebikdagelijksomteoverlevenartikelennodig winkeltjes zitten.

De souk in Agadir

De stemming op de marokaanse souk vind ik veel vriendelijker dan die van de tunesiaanse souk, men accepteer direct dat je geen belangstelling
heb voor hun winkel of artikelen en laten daarmee duidelijk zien dat zij als zakenmensen volwassenner zijn dan de collega's in Tunesie.

Ook een biefstukje is te vinden.

Daar tegenover zijn het wel weer grotere boefjes als hun collega's in Tunesie , ze vragen zonder blikken en blozen 4x normale prijs :shock:
aan de tourist, slimme tourist dingt de helft af, en het marokaanse zakenboefje heeft zijn zakjes gevuld , hahaha. Een voorbeeld, voor een paar slippers moest ik betalen 240 Dirhamdinges, na een stevige discussie en het overhandigen van 70 Dirham was ik de trotse eigenaar van een paar slippers jawel zelfs een rechter en een linkerslipper, direct moest ik denken aan mijn slim "zakendoen" in Turkije
Willen jullie dat verhaal horen?

Turkije 1998.
Met mijn maat lopen we in Alanya langs de boulevard, terrasje op, terrasje af, heerlijke zon, wat wilde je nog meer, vakantie ?? nee keihard werken, we waren bezig met het orienteren van prijzen van appartementen en grond, alles was spotgoedkoop, wat een genot. Maar goed, we liepen dus te wandelen door de winkelstraatjes toen er weer een winkelier tot de ontdekking kwam dat wij zijn vrienden waren, en ons dus ook zo moest aanspreken.
De beste man verkocht sokken en nog wat van die aanverwante arikelen, de beste man ging er plankgas tegen aan, hij moest en zou aan ons sokken verkopen, nou 2 doorgewinterde zakenmannen, kom maar op dachten wij. De beste man begon met 15 DM (duitse marken) en wij kochten uiteindelijk voor 5 DM, hahaha. We hadden totaal geen sokken nodig, maar gewoon om het spel te winnen hadden we ze gekocht, de hele middag verder die pakken met sokken lopen mee zeulen. De daarop volgende dagen geen aandacht voor de sokken, na circa een week gingen we onze koffers pakken om terug te vliegen
naar Holland, wij dachten de sokken uit te pakken zodat de douane niet de gedachten kreeg dat wij kleding "smokkelde" naar Nederland, bij het
uitpakken van de sokken ontdekte dat wij dat alleen de buitenste sok een merkje (van puma geloof ik) had en de rest helemaal niets en ook nog eens verschillende maten, hij had ons mooi te grazen, wij slimme hollanders, hahaha.


Marokko 2009.
Terug op de souk zijn we nog even op de kippenafdeling geweest, wat een lucht hangt er daar :? , de kippen hoef je daar niet te slachten
vallen vanzelf wel om, overleven die lucht nooit. Ben ook onmiddelijk omgedraaid en hebben besloten dat we of zelf de kippen uit de
lucht schieten of we kopen diepvrieskippen, zal het laatste wel worden. Goed terug naar de camping.

Wij staan op een camping precies aan de boulevard (op z'n netjes gezegd, voor mij is het gewoon een breeje straat) en er staan 345,5 fransen, 16 duitsers, 1 belg en 4 ollanders. jaja, ben ze vandaag wezen tellen. Deze info is helemaal niet van belang maar wilde jullie gewoon een
compleet beeld geven over de situatie hier. :mrgreen: Lig lekker op m'n ligstoel in de zon bruinbakken, Ollander komt langs slenteren, je ziet
hem kijken naar die gele kentekenplaten op de auto, zal ik hem aanspreken of niet denkt ie, ja soms zie je dat gewoon aan de houding
van de mensen, maar goed, dus: Ollander: voor het eerst in Marokko ? Gerard: Ja, sinds een week. Ollander: Aha, en bevalt het? Gerard: tja, tot
nu toe wel, door het slechte weer niet veel gezien. Ollander: Kom hier al 30 jaar, dus je bent voor het eerst in Afrika? Gerard: nee, vorig jaar
Tunesie en Algerije. Ollander: Ach man Tunesie spreek me d'r niet van, was daar ook, wat een vies land, wat een vieze mensen. Gerard: (verbaasd) tot nu toe heb ik hier in Marokko niets beters gezien, waar ben je dan geweest? Ollander: tjaa uuhh, weet niet precies meer, is alweer 20 jaar geleden. Dit is dus echt gebeurd, ik denk dus, man begrijp je nu niet eens dat er na 20 jaar weleens iets veranderd kan zijn.
Het gesprek bleef dus hierbij, had geen tijd meer, moest ineens Roxie helpen met het huishouden of zo.

Dus ben je ooit eens in het verleden in een land geweest, denk niet dat je het gezien hebt, ga eens terug en de veranderingen zal je verbazen

31 december: wij wensen jullie met het zweet op onze voorhoofd (van de zon, ) een waanzinnige jaarwisseling.
Ook wij dragen ons steentje bij in de inburgeringscursus voor Marokaantjes en gaan hen hier leren wat oud en nieuw vieren is, de hele dag op zoek geweest naar een oliebollenkraam, helaas niets gevonden, dus we gaan zoeken naar een alternatief, zullen dus wel spaghettiballen worden

Allemaal veel campergeluk en gezondheid toegewenst in 2010.

[Leo]

Vervolg van geplakte berichten:

03 januari 2010: Wij zitten nog steeds in Agadir, het weer is echt geweldig, precies wat we zoeken, niet echt bloedheet maar gewoon lekker warm, goed genoeg om een kleurtje te krijgen op mijn ouwe witte babyhuidje

Intussen hebben we al wat km's afgefietst hier in de omgeving van de camping. Voor mijn gevoel is Agadir duidelijk de toekomstige "Benidorm"
van Marokko. Er wordt stevig gebouwd, de boulevard langs het strand wordt ook steeds langer. Hotels schieten als paddestoelen uit de grond.
Jammer ? , nee ik denk van niet, tenslotte zijn er vele ideeën van vakanties, dus niet iedereen wil met z'n campertje het "berbervolk" leren kennen.



Voor alle duidelijkheid, dit is GEEN marokkaan !! Gewoon een foto om te laten zien dat Marokko alles biedt, dus ook keurig verzorgde boulevards !

De lokale bevolking zijn helemaal op de tourist ingespeeld en weten goed hoe zij een inkomen kunnen genereren uit een bezoek van een tourist.
Naast de vele restaurantjes, car-rents etc... komen zij zelfs hier op de camping om ter plekke schade's te repareren, voortenten te maken, camperhoezen, kortom wat je maar wilt voor relatief weinig geld.

In gesprek met wat andere camperaars hier onstond de volgende stelling:
Hier staan behoorlijke wat campers die in de prijsklasse 80.000 tot 200.000 euro zitten, dus eigenlijk net onder de waarde van onze 508 :mrgreen:
Uit angst voor beschadigingen (dus niet alleen aan inbraak denken) durven zij niet te gaan "ontdekken" . Bang dat zij op slechte wegen terecht komen, bang dat bij achterlating van camper een andere automobilist een parkeerschade veroorzaakt en ga zo maar door.
Kortom het "kapitaal" beperkt de "vrijheid" , nu vraag ik me af, komt dit probleem bij veel camperaars voor ? Vond het trouwens wel heel eerlijk dat deze mensen er voor uit durfde te komen dat zij hun reis afstemde op "behoud" van de camper.
Ben toch eigenlijk benieuwd of dit meer voorkomt.

05 januari: Africa race en Dakar race.
Eergisteren zijn we s'avonds nog even naar de supermarkt gefietst via de boulevard. Op zich niet zo bijzonder, op zich niet echt Marokkaans
Maar tijdens onze tocht om te kunnen overleven (we moesten tenslotte boodschappen doen) zagen we een plein aan de boulevard vol met 4x4 trucks, race (buggy's) wagens en nog meer van dat spul. Wat bleek, de organisatie van de Africa race had zijn kampement hier opgeslagen. En er was ook een Nederlands team aanwezig, waar ik dus een tijdje mee heb gesproken. Buiten diverse verhalen over de rit die ze maakten, de sfeer in de groep etc.. hebben zij mij ook uitgelegd hoe de Africa race tot stand is gekomen, misschien wel leuk om in het kort hier te vermelden, zo niet, direct het topic dicht klikken

Van oorsprong is het (waarschijnlijk ons allemaal wel bekend) de Paris-Dakar race. Echter het racen in Europa werd toch wel problematisch, waarschijnlijk teveel oude vrouwtjes die wilde oversteken etc... kortom de race paste niet meer in het beeld van het verkeer betreffende veiligheid. Dus Paris verdween ongemerkt de geschiedenis in en alleen Dakar bleef toekomst De start verschoof steeds zuidelijker, tevens werd het belang steeds groter, steeds groter geld, fabrieksteams etc...
Hierdoor ontstond er in het deelnemende veld twee groepen, de "grote jongens" en de rijders die zelf voor de financieen zorgden, ook in de organisatie werd er duidelijk verschil tussen beide merkbaar. Op gegeven moment werd zelfs de rally afgelast i.v.m veiligheid. Dit was het moment dat de Africa race werd geboren, de organisatie ging met grotendeels de "grote jongens" een ander traject rijden "Argentinie-Chili" en de "kleine jongens" gingen op eigen houtje de rally in stand houden, dus Dakar. Nu deze groep was dus hier en heb ik een stukje avond mogen proefen van de sfeer, saamhorigheid en competitiegevoel. Vind het heel jammer dat ik op geen enkele manier met woorden weet te omschrijven hoe de sfeer hier was.

Velen van de rijders stonden met zweet op hun voorhoofd, echter een grote opluchting was waarneembaar op het moment dat ik officieël bekend maakte niet mee te racen met onze 508 :mrgreen:

Huishoudelijke mededeling:
op dit moment zitten we in de buurt van Tiz-nit, onderweg naar het zuiden.

26 januari: We zijn nog steeds gezond en wel in Marokko aan het rondcrossen :mrgreen:

een aantal dagen geleden :
vertrokken we redelijk op tijd vanaf de camping in Agadir, verder richting het zuiden. De dagen dat we in Agadir verbleven waren doorgaans schitterende dagen geweest, mooi weer, volop zon. Echter vanochtend regende het, niet zo als bij binnenkomst in Marokko, maar toch genoeg voor ons om te vertrekken, naar het zuiden, naar de zon !!Helaas was het best wel een langdurige regenbui, 2 dagen rijden. Onder het rijden keek ik naar de lucht, zag in de verte heldere lucht, geen bewolking, perfect, daar moeten we zijn, dacht ik. Echter na het bereiken van die heldere lucht ontdekte we weer nieuwe bewolking, maar goed we hebben gewonnen, ter hoogte van Tan-Tan was het schitterdend weer, volop zon, heerlijk. Ik heb tevens het gevoel dat het zuiden meer campvriendelijker is dan het noorden van Marokko. Om al de plaatsen te vermelden waar we hebben gestaan zou onzinnig zijn, er zijn zoveel camperplaatsen en campings langs de kust, toch wil ik er 1 vermelden, een camperplaats net voorbij (20km) Laayoune. Op een ruime parkeerplaats, netjes verhard, direct aan het strand kan je super staan, water en toiletvoorzieningen zijn aanwezig. Je betaalt slechts 90 eurocent per overnachting, exclusief een kop hollandse koffie voor de bewaking . Dat deze plaats later nog terug zou komen in ons reisverslag kon ik dat moment niet weten.
We hebben daar heerlijk gestaan, beetje met de plaatselijke bevolking in de weer geweest, Laayoun diverse keren bezocht en veel op het strand geweest, zonnen en wandelen. "ochtends brood halen op de fiets in het naastgelegen dorp 12km verder, dus Roxie is kilootjes aan het verliezen
Nu is mij hier wel iets opgevallen op de camperplaatsen in het zuiden, en wel het volgende:
omdat het spotgoedkoop is om te overnachten op zo'n camperplaats zijn er vele mensen die de camperplaats als camping gaan gebruiken, dus zij staan daar echt 2 á 3 maanden op hetzelfde plekje, wanneer zij (boodschappen of wat dan ook) de plaats verlaten wordt deze keurig afgezet met stoeltjes etc.. op zich geen probleem, echter zij gaan heel langzaam zich met van alles bemoeien (vaak goed bedoeld) b.v. zagen wij dat vrij vaak campers 's ochtends wegreden zonder te betalen, natuurlijk niet leuk, natuurlijk niet normaal, maar wel het probleem van de verantwoordelijke voor de camperplaats, tenminste zo zie ik het.
Zo ook onze buurman links, een Duitser die direct naar ons toekwam om te vragen??? of we onze "ouwe vrachtwagen" wilde verplaatsen want anders zat hij in de schaduw, goed als ik iemand z'n dag goed kan maken met het verplaatsen van onze "ouwe vrachtwagen" ben ik de laatste die wil tegenwerken, dus ons "karretje" een meter of 3 verzet naar rechts. Ons buurmanneke was een druk bezig baasje, die absoluut geen tegenspraak accepteerde, alles wist en "voorkomen is beter dan genezen" was zijn lijfspreuk. Ik onderging dus ook een zware ondervraging nog voordat we goed en wel op ons plekje stonden. Ik moest aanhoren dat hij zijn bedrijf had overgedaan en zodoende vroeg gestopt met werken, geld geen probleem en bla bla bla.... hoe kwam ik van deze buurmanneke af
Dat ging eigenlijk vanzelf, ik vertelde ons buurmanneke (die zijn stoel had gehaald en bij ons neerzette omdat het praatten toch wel vermoeiend was) doodleuk dat ik Nederlander was maar Roxana een Roemeense, ja Roxana kwam uit het criminele Roemenie :shock: :shock: :shock:
Heel onopvallend (althans dacht het buurmanneke ) verdween hij naar zijn eigen camper en begon al zijn spulletjes binnen het zichtsveld te zetten, want stel je voor ROEMENEN naast je :shock:

Heerlijk rustig was het de dagen daarna zodat wij in alle rust konden plannen dat wij naar Dakhla gingen, ik wilde zoveel mogelijk langs de kust blijven.

wordt vervolgt:

26 januari: Dakhla,
een plaats vrijwel onderin in het zuiden van Marokko. Vlak voor Dakhla (zo'n 25 km) zie je ineens aan je linkerkant een baai waar ontzettend veel gesurfd en ge....dingesd wordt (weet niet exact hoe dat geklooi heet, maar je moet op een surfbordje blijven staan en vervolgens door middel van een grote vlieger snelheid maken) voor de fantiekelingen mijn oprechte excuses :oops: .
Dus ontzettend veel wind (tja anders waren die surfers daar niet )
dit betekende, dat wij niet buiten konden zitten zonder gezandstraalt te worden, dus na 2 dagen hadden we het wel gezien en zijn omgedraaid weer richting Laayoune. Vanaf Laayoune gaan we nog een stukje noord en dan gaan we richting het oosten, we laten de kust voorlopig even voor wat het is. Afstand Laayoune en Dakhla is 500km, dus in de avond waren we weer terug op de camperplaats in Laayoune. Geparkeerd en geslapen.
De volgende ochtend hebben we na het ontbijtje en douchen de camper gestart en naar het waterpunt gereden om de watertank te vullen en vuilwater te lossen.
En nu sta ik voor een moeilijk punt, ik heb in het begin belooft dat ik een reisverslag zou maken die meer gebasseerd is op hetgeen wat wij als reizigers ervaren, hoe wij de reis ervaren, hoe wij de reis beleven en dat ik in minder mate "de zoooo mot je zien joh" plekjes zou omschrijven, immers dat wordt op zoveel sites vermeld en honderd keer beter als ik het zou kunnen.
Nu kan ik natuurlijk de leuke belevingen vermelden, en minder leuke lekker vergeten, dat is de macht van een schrijver Maar er zijn zoveel reacties van lezers, mensen die tijd stoppen in het lezen van mijn verhalen, tijd stoppen in het reageren, daarom voel ik mij ook verplicht dus ook de minder leuke belevingen te vermelden.
Om een goed beeld te krijgen van de situatie moet ik trachten eerst een goede omschrijving te geven van de camperplaats.
De camperplaats bestaat uit een rij parkeerplaatsen (zo'n 40 stuks) langs een lange blinde muur. Dus iedere camper staat met voor of achterkant bijna tegen de muur aan. Vanaf de linkse zijde gezien is te hoogte van het 6de parkeervak een deur in de muur, daar heb je toegang tot toilet, water etc... Goed op parkeerplaats 1 vanaf links staat een Marokkaanse/franse camper, plaats 2 is leeg, half op plaats 3 en 4 staat een Duitser (het buurmanneke) plaats 5 is leeg en plaats 6 staat ook een Duitser (bleek later, een vriend van het buurmanneke). En alle andere plaatsen zijn ook redelijk bezet.
Dus ik parkeer onze camper op plaatsje 5 om onze watertank met de slang te vullen vanuit de toiletgroep, ben daar net mee begonnen en begint de duitser van de camper die dus in plaats 6 staat mij te waarschuwen dat als er waterdruppels op zijn camper kwam dat ik dus ernstige problemen zou krijgen, ik denk serieus dat deze man een grapje maakt, hu, weer duitse humor die ik niet begrijp
Zijn vrouw stond vis schoon te maken en was daar dus net mee klaar, die man bleef maar door drammen dat zijn camper absoluut niet tegen water kon of zo, ik begreep dat het dus geen grapje was, heel verontwaardigd vraag ik of ie engels spreekt, mijn duits is niet zo goed, die man gaat werkelijk staan schreeuwen dat ie duitser is en dus duits spreekt, hoe kon ik het in mijn kop halen om te verwachten dat iemand engels sprak, vervolgens kieperde zijn vrouw op zijn commando het teiltje met water waar zij zojuist de vis in schoongemaakt had over ons "karretje" heen, er knapte iets in me, nog nooit heeft iemand mij in mijn vakantie over de rooie gehad, maar dit stel slaagde met vlag en wimpel :twisted:
Het resultaat was dat ik in mijn rechterhand de slang vast had waarmee ik hun camper aan het vullen was, was omdat op dat moment de watertank was afgelost door hun camper, en in mijn linkerhand had ik een stukje vlees beet wat (bleek later) door moest gaan voor de nek van die Duitser. Maar goed, de bewaking en een stel ander camperaars hadden vanaf een afstand alles zien gebeuren dus kwamen snel tussenbeide. Ik heb erop gestaan dat de bewaking politie liet komen, ik heb de bewaking ook gemeld dat ik geen centimeter zou verkassen met mijn camper, ik zou me niet aan de kant laten zetten door zo'n idioot.
Goed die Duitser begon snel z'n spullen in te pakken, en ging achter zijn vriend staan (het buurmanneke), en wat denk je? die buurmanneke ging tegen de politie staan vertellen dat ik mijn camper aan het wassen was :twisted: Gelukkig had de bewaking alles zien gebeuren en kreeg die Duitser van de politie een waarschuwing, de Marrokaanse/franse camper die (tot dat moment) bij het buurmanneke stond en regelmatig met hun gezamelijk boodschappen ging doen en dus redelijk met hun optrok, verhuisde direct zijn camper naar de andere kant van de camperplaats omdat hij het absoluut niet eens was met de houding en het gedrag van die duitsers. Later is de Duitser alsnog verwijderd omdat hij het nodig had gevonden om zijn gelijk te halen bij een andere camperaar met behulp van een groot kapmes. Hij kreeg waarschijnlijk een gratis camperplaats op het politiebureau, een ander had het namelijk allemaal gefilmd. Nog wordt ik er weer boos om, op het moment dat ik dit schrijf.
Maar goed ondanks dit waren er vele leuke gezellige momenten, er waren gelukkig ook nog een aantal normale Duitsers.
Ik schrijf dit met het risico dat mensen hier mij als een agresieve geweldadig persoon gaan zien, mensen die mij beter kennen weten wel dat dit totaal anders is. Ik vraag me alleen af, hoe gaan andere camperaars om met dit soort situaties ?

P.s momenteel staan we vlak bij Tan-Tan.

27 januari:
Ter onderbreking van mijn verhalen heb ik vandaag eens gekozen voor het plaatsen van een paar foto's, gewoon om de mensen die nog nooit in Marokko zijn geweest te laten zien dat het echt genieten is.


gewoon onderweg toen we stopte om effe een bakkie te doen, zo vind je dat niet langs de A16 voor zover ik weet

Niet alleen grote zeeen zien we zonder bril, ook kleine gaatjes in stenen zijn door ons gevonden


Deze foto heb ik gemaakt voor onze buurman, heeft een grote boomgaard, zodra ie lastig is dreig ik hem dat ik deze geitjes volgende keer mee neem naar huis


Zwaar gevecht met Roxie, zou en moest zo'n beestje meenemen, na 3 dagen boos zijn heeft ze het opgegeven


Roxie, Henk en Adrie hebben mij van de cola afgeholpen, nou.......

ben dus weer zwaar aan de cola .........

Zeg genoeg denk ik .......... richting de sahara


Nog zo'n picknick plaatsje......


weet je hoe zwaar het is om aan Aloys z'n internationale doorbraak te werken, hier overtuig ik een Duits echtpaar dat een camperleven zonder camperforum.nl eigenlijk niks is, kan gewoon niet


een camperplaats, heb ze slechter gezien, jaja deze camperplaats was het eigendom van 2 duitsers, althans dachten zij ...


na een vrolijk stoeipartijtje met m'n d....... vrienden effe relaxen.


en als laatste het plekje waar we momenteel verblijven, deze foto is een uurtje of 3 geleden genomen

27februari:
Ons besluit was genomen, we gaan terug naar Laayoune.
Een leuk onderdeel van het reizen is "het ontmoeten van andere mensen".
Onze buren links zijn Nederlanders die al vele jaren in Marokko overwinteren in hun Mercedes 508, dus direct in gesprek. Een leuk stel, vriendelijk en niet direct aan je kleven, of hoe je dat noemen wilt. We hebben nogal eens ervaren dat mensen je direct als reisgenoten beschouwen ofzo als je vriendelijk gedag zeg, zou dat bij anderen ook regelmatig voorkomen vraag ik me af?
Rechts naast ons staan 2 toyota 4X4 pickup's met zelfgemaakte camperunits achterop. Deze mensen komen uit Belgie met duidelijk een eigen idee betreffende het reizen, lange haren en behoorlijk op zichzelf. Zit lekker in mijn luie stoel te genieten van de koffie die ik van Roxie had gekregen. Ik hoorde dat de Belgen vlaams sprak, en dat 2 van hen (moeder en zoon) brood en dergelijke moesten kopen en niet wisten waar ze de bakker etc konden vinden. Ik moest toch brood halen dus stelde voor dat indien zij wilde wij gezamenlijk konden gaan. Zo kwamen wij in gesprek en legde ik zonder dit toen te beseffen de basis voor enkele fantastische weken reizen. Zij hebben ontzettend veel ervaring met reizen en dus ook werkelijk alle landen van Afrika bezocht met hun toyota's, zo ook Australie, Amerika zowel Noord als Zuid en ook de landen als Iran etc was hun niet onbekend. Zij gingen s' avonds verse mosselen koken, waarom doe je de mosselen niet bakken vroeg ik. Nooit gedaan was het antwoord, de zoon stelde voor dat wij mee konden eten, goed zij zorgde voor de mosselen, ik de rest, dus op jacht naar uien, paprika, kippenlever en stokbrood. Resultaat een heerlijke maaltijd en terug naar Laayoune een dag uitgesteld. De avond verliep heel gezellig en de belgen gingen ook richting zuiden, dus al heel snel was overeengekomen dat we gezamenlijk naar het zuiden reden, zo gezegd zo gedaan.

Laayoune.
Laayoune is voor ons ongemerkt een hele fijne plek geworden. Vooral de ligging speelt een rol, de meeste toeristen blijven toch boven Tan-tan hangen. Althans is mijn idee, zodra we daar rijden zie je ontzettend veel campers, natuurlijk naar het zuiden ook maar lang niet zo veel. Laayoune is naar mijn idee een oude legerplaats welk uitgegroeid is naar een volwaardige stad. Het is niet zo toeristachtig, heerlijke souk waar je echt tussen de locals je inkopen kan doen, dus echt een Marokaans gevoel. Natuurlijk maakt de camperplaats aan het strand het feest compleet, schoon en rustig.

Even terzijde:
Nogmaals wil ik benadrukken dat de rode draad door ons reisverhaal niet de mooie plekjes en cultuurgewoontens zal zijn maar hoe wij het reizen door Marokko ervaren. Ik weet zeker dat Thole, Kanarie en anderen een goede indruk kan weergeven over de Marokaanse cultuur en plaatsen. Ik hoop dus ook dat zij dit in dit topic willen doen zodat dit topic voor iedereen fijn blijft om te lezen en in te reageren.

Leeftijd:
In Laayoune aangekomen hadden we weer direct contact met een aantal mensen die we al konden, en ook al snel met "nieuwelingen". (Alsof wij daar wonen, hahaha).
Een van de buren zijn direct toen wij aankwamen 50 meter vederop gaan staan?? Waarom weten we niet exact maar ik denk door het uiterlijk van de belgen, lange haren, sobere eenvoudige kleding etc. Jammer want schijn bedriegt, zijn echt lieve mensen die altijd klaar staan om andere te helpen. Maar okay, de andere directe buur waren duitsers waar we het direct goed mee konden vinden. Nu krijg je het idee dat wij constant met andere mensen bezig zijn en op hun schoot zitten, maar dit is absoluut niet het geval. Wij maken zo eens een praatje met mensen die ons passeren. Overdag op het strand, even het water in en weer drogen in de zon, onze duitse buurman ging lopen dollen met Roxie, dus Roxie hem achterna om hem een nat pak te bezorgen, helaas ze hield hem niet bij. Later op de dag waren we in gesprek met hem en zijn vrouw, hij was 84 jaar en zij was 81 jaar! Ik wist niet wat ik hoorde. Een stukje verderop stond een fransman van 78 jaar. Ik had toen eigenlijk pas het besef dat ik er altijd maar vanuit ging dat reizen gedaan werd door mensen tot circa 70 jaar. Ik ben daarna meer gaan letten op "oudere" mensen om een beeld te kunnen vormen of deze leeftijden uniek zijn, uitkomst is dus nee, ik ben veel oudere mensen tegengekomen die de 70 al ruimschoots gepasseerd waren. Nog iets is mij opgevallen, allen waar ik mee sprak waren jong in hun koppie, zeer vitaal en heel vrolijk (zal wel door het vele reizen komen, het beste medicijn).
Nee de "ouwe chagarijnen" komen we dus tegen in de leeftijdsgroep van 40+, uhhh hoe oud ik ben?

Hoe denken jullie over het reizen als je nog ver onder de honderd jaar zit (15 jaar is best lang)!
Zouden jullie op 80 jarige leeftijd nog reizen ver buiten europa durfen te ondernemen?

27 februari:
Uitdagingen.
Gewoon lekker oirdinair languit in de zon liggen, heerlijk. Paul (de vader van de belgenfamilie) zie een Unimog campertruck aankomen, die moet ik eens beter bekijken opperde hij, wij (lee de belgenzoon en ik) waren het daar roerend mee eens. Het was een prototype die in Amerika op de markt gebracht zou worden. De ontwerper was met de 4X4 camper in Marokko om hem te testen. Paul en Lee hebben een technische kennis welke ik niet eerder heb gehoord op het gebied van 4X4 campers en het rijden daarmee. De ontwerper was zeer onder de indruk van dit en toen hij hoorde dat wij enkele dagen later een aantal dagen off road zouden gaan rijden vroeg hij of dat hij met ons mee kon gaan.

Na een paar dagen vertrokken wij richting het Noorden. Ter hoogte van Tah sloeg Lee (die voorop reed) ineens rechtsaf, niet een weg in, nee een ondiepe greppel in en zo het land in !!

Een paar dagen geleden spraken wij af om een track te gaan rijden. Op dat moment ging ik ervan uit dat dit hetzelfde was als hetgeen we vorig jaar hebben gereden in Tunesie, dit was dus duidelijk niet het geval. Mijn beoordelingsfout zat in het feit dat ik het verschil niet wist tussen een "track" en een "piste" (wat we dus in Tunesie hebben gereden). Een Piste is eigenlijk een onverharde weg welk gemaakt is met behulp van machines en een Track is een pad die gemaakt is door auto's zelf. Wel heeft beide geen of nagenoeg geen onderhoud dus kan vol verrassingen zitten.

De track begon met klei achtig grond vol losse stenen kuilen en gaten, langzaam veranderde dit in los "duin" zand. De eerste stop was aan de rand van een grote en hele diepe canyon, wat een natuur! Na een uurtje trokken we verder totdat we een mooi plekje hadden gevonden om de eerste overnachting te maken. Nu is de eerste gedachte dat er niks te zien is in de woestijnachtige gebieden, nou daar kwam ik achter, wat een genot. Vroeg in de ochtend zat ik voor de camper en dan als je goed luister hoor je vele geluiden, vogels, insekten, waterlekkage UHH lekkage, door mij tactische onderzoekmethode lag de hele camper overhoop, kon niks vinden. Het geluid was verdwenen, Roxie die door mijn strakke actie natuurlijk niet meer kon slapen schoof mij met een "goeiemorgen maar hou een uurtje je bek dicht" gezichtje een lekker bakkie koffie voor, wat een zaligheid en terwijl ik (natuurlijk heel stilletjes want in gevecht met Roxie is niet leuk) van het natuurschoon zat te genieten ontdekte ik de "lekagge".
Van die "miljoenencamper" was de hydraulische steun opengebarsten en alle olie was eruit gelopen. Om dit verhaal begrijpbaar en leuk te houden zal ik er niet te diep op in gaan, wel wil ik nog vermelden dat ik voor het eerst zo'n vloeiend belgische verwensingen op rij heb gehoord.
Paul, Lee en ik hebben de hele dag gewerkt om die gigantische hydraulic cilinder te demonteren en de slangen te stoppen zodat we verder konden.

De rest van de track verliep de dagen daarop normaal, althans voor mijn begrippen normaal, Roxie denkt dat ik, op het moment dat ik normaal word dan gek word van blijdschap??
Heb met Roxie een weddenschap, volgens haar ben ik knarsgek, natuurlijk zit het arme meisje hier ver naast, een voorbeeld,

De belgen, ja 3 belgen en 1 nederlander en geloof me ik heb Nederland verdedigd!, waren echt ontzettend voorzichtig met het uitzoeken van veilige overnachtingsplaatsen. . Hun ervaring is de oorzaak hier van, in het verleden 4 keer beroofd van alles onder dwang van vuurwapens.
Dus als wij een plek hadden gevonden om te overnachten werden de wagens in een stervorm geparkeerd zodat volgens hun de onverlaten minimaal 6 wagens nodig hadden om ons te blokkeren. Paul zat na de stop vaak minimaal een half uur met de verrekijker de omgeving te verkennen, zoekend naar criminelen. Natuurlijk zou Gerard Gerard niet zijn als ik deze Belgen niet effe zou testen op "shockproof".

Op een gegeven moment vinden wij een mooie plek in het zand midden in de duinen om te overnachten. Er was hier een tijdje geleden een kameel ter ziele gegaan, tenminste dat denk ik omdat ik allemaal botten vond. Goed het was omstreeks 3 uur in de nacht toen ik op het idee kwam om eens gezellig wraak te nemen op mijn geliefde Belgjes. 'S avonds waren de 3 belgen het namelijk roerend met elkaar eens dat wij Ollanders erg krenterig zijn. Dus ik m'n rooie vechtpet opgezet met een bot van een kamelenpoot tussen mijn kaken geklemd even bij de belgenburen naar binnen gluren, ondertussen een klein beetje geluid makend zodat ze het net zouden horen, nou de vering van de toyota landcruisers werden getest, een lawaai daarbinnen, gestommel en dan natuurlijk allerlei verwensingen op z'n plat Belgisch, je had er bij moeten zijn.
Verder verliep alles "normaal".

Na deze track zou de reis worden voortgezet richting noorden. Het werd noodweer, wegen geblokkeerd of gewoon delen weggespoeld. De mails van klanten gaan ook toenemen zagen we in het internetcafe. Dit was ons besluit om terug te gaan naar huis.

Als ik even terugkijk zijn we ongeveer 3 maanden nu onderweg, vele mensen hebben moeite gedaan om onze reis tot een feest te maken, ik kan niet omschrijven hoe erg ik dit waardeer. Ons reisverhaaltje is gebasseerd op onze reiservaring.
Het moment dat wij vertrokken had ik mij voorgenomen om het nu eens op deze manier te weergeven. Het was moeilijker dan ik dacht, eerlijk zijn en dit neerzetten op een forum is niet simpel, je geeft een behoorlijk stuk van jezelf bloot.
Bijvoorbeeld: zoals ik al aangaf hebben diverse mensen energie gestopt in ons "feestje". Zij hebben een schat van info verstrekt met betrekking tot routes, overnachtingsplekjes, bezienswaardigheden etc. Nu hebben zij uit mijn reisverslag kunnen opmaken dat wij maar een heel klein gedeelte van deze info hebben gebruikt. Toch hoop ik dat zij begrijpen dat dankzij de door hun verstrekte info wij met een ontzettend goed gevoel een "vreemd" land gingen ontdekken. Dat Marokko ontzettend veel heeft te bieden blijkt wel weer, wij hebben een ongelooflijk fijne tijd hier gehad, een aantal super fijne mensen ontmoet, geleerd dat zaken die voor ons normaal zijn hier niet werkt. Marokko gaan we zeker vaker bezoeken, dus alle info wordt bewaard en in de toekomst alsnog gebruikt.
Op dit moment zitten wij in het zuiden van Spanje, onze computer heeft twee weken geleden een "crashje" opgelopen, resultaat ruim 5000 foto's kwijt. Toch hebben we nog diverse foto's weten te redden, zal bij thuiskomst een paar tussen dit verhaal plakken zodat alles nog duidelijker is.

Marokko geweldig? Sorry, weten wij nog steeds niet, maar ons verblijf daar de afgelopen winter absoluut wel!!!