Campertechniek.eu

Getriggerd op een ander forum door iemand die schreef over windvang & te weinig pk's op de Afsluitdijk schoot me het volgende te binnen:


Over wind en de Afsluitdijk gesproken; ik heb onderstaand gebakkie nog op het achtererf staan.
Deze Hanomag F40 weegt schoon aan de haak 3ton, is 320cm hoog en ooit door iemand voorzien van een Mercedes 4cilinder met wel 72 paardenkrachten. Nou jah, paardenkrachten, het zijn meer zeer kreupele ezeltjes waarachter een 4-bak hangt die niet helemaal begrijpt wat hij met dit zeer windvangende gewicht aan moet. De eerste 3 versnellingen gaat wel, maar dan moet hij bij 60km/u een enorme stap maken en dat vereist van de bestuurder enig meteorologisch & topografisch inzicht. Want met een goeie windkracht 6 tégen op bv de Afsluitdijk redt het manke Mercedeskoor dat niet.
Dat was dus of gokken dat je vóór de dijk achter een vrachtwagen kon plakken (en dan moest die na het 70km/u stukje op de sluizen niet te hard optrekken), of gewoon een dag wachten.

Maar het orgel heeft me in die 15 jaar en een goeie 100k nooit laten staan.
Met als toppunt toch wel 1 van m'n ritten in de binnenlanden van Portugal nadat ik in 2007 op het wazige idee was gekomen om daar een boerderijtje te kopen. Nou stonden (de stoffelijke resten van) die boerderijtjes in mijn prijsklasse vrijwel nooit langs een mooie asfaltweg. Zo gebeurde het dat ik op een mooie avond langs een stel stomverbaasde Portugezen reed op weg naar een stulpje wat volgens Google Earth langs dat weggetje lag. Alleen geeft Google Earth ook historische paden als "weg" aan, want het werd steeds onberijdbaarder en smaller. Ook moest ik geregeld uitstappen om wat begroeiing weg te kappen zodat er nog enige verf op de zijkant overbleef.
Waarom niet achteruit gereden? Nou, dat redde de manke ezeltjes niet meer, want het was nogal erg stijl. In z'n achteruit, volgas en dan de koppeling los laten schieten veroorzaakte niet meer dan een hupje van 20cm waarna de ezeltjes amechtig reutelend tot een troosteloze stilte smoorden.
Dus dan maar de dood of de gladiolen. Kon het ding altijd laten staan en het vliegtuig terug nemen, zo duur was hij niet.

Op een gezegend moment kwam er eindelijk iets wat op een zijweggetje leek. Het was niet meer dan een ezelspad en het talud was nét iets breder dan het busje voordat het in akelige diepten verdween, maar na zo'n veertig keer steken, een zwaar stinkende koppeling, twee kromme achterbumpers en een gekraakt achterlicht had ik het gebakkie zo ver dat ik aan terugrijden kon denken. Was het alleen nog zaak om hem op gang te krijgen. Daartoe een stel stenen achter de achterwielen gestapeld, daar ópgereden zodat ik net iets vlakker kwam te staan en toen het gas erop en bidden. Met een hoop geslip bleef er net genoeg gang in zitten om weg te komen en zwaar rokend de terugweg te aanvaarden.

Toen ik weer langs die tafelende Portugezen reed, barstten ze in een spontaan applaus uit.
Ben gestopt en met mijn handen-klompen-steenkolen-Portugees kwam ik erachter dat het laatste gemotoriseerde verkeer een boertje met Holder moest zijn geweest die toch al minstens een decennium tot grondgebonden bewoner van het plaatselijke kerkhof kon worden gerekend. Goh, zo'n duister vermoeden had ik onderweg ook al gekregen...
En waar ik dan was omgekeerd? Gewoon, bij het eerste zijpaadje. Verbazing alom, want dat kon nooit met zo'n groot ding. Nou, ga maar kijken dan, want de resten van m'n achterlicht liggen er nog...
Uit het lokale dialect wat toen losbarstte kon ik opmaken dat ik "louco" (gek) was, iets waarmee ik volledig kon instemmen na die rit.
Hoe was mijn naam? Leo? Louco Leo dus. Zo werd ik de rest van de zeer gezellige avond dan ook steevast aangesproken.

Dat ik in 2018 het beest nog misbruikt heb om mijn hele werkplaats en huisinboedel naar Drenthe te verhuizen was daarna slechts een detail voor 'm. Barstend vol en met een 2,5 tons afgeladen dubbelasser achter zijn kont duurde het wel tot het Monument voordat ik (uitsluitend s'nachts gereden) op de 85km/u zat. Maar kleinigheden hou je tóch...
En zo zitten we tóch weer op de Afsluitdijk.

Weer mooi verhaal leo
Verhuist leo?
Wij ook maar dan naar friesland
Grt peter.ii

Hoi Peter,

dat je het nog zo lang hebt uitgehouden in die randstad. Ik vermoed zo maar dat je weinig spijt van die verhuizing hebt...


Na elf jaar Wieringermeer werd het spul verkocht, dus moesten we naar iets anders op zoek.
Die grote boerderij kopen was geen optie, want om voor de resterende 20 jaar nog een hypotheek van 4 ton te nemen zou waanzin zijn.
Daar het ons niet uitmaakt waar we wonen kwamen we vanwege de lage prijzen terecht in Oost-Drenthe. Een gelijkvloers boerderijtje met een kleine halve bunder grond eromheen. Na 3 jaar klussen is het aardig naar onze zin en dient het spul onze tijd wel uit.
En zo rommelt een mens voort in zijn leven.

Leo schreef: 15 jul 2021, 20:19 Een gelijkvloers boerderijtje met een kleine halve bunder grond eromheen.

Dat klinkt als een locatie voor een reünie weekend?

Nee leo daar hebben we ecbt geen spijt van, heerlijk hier. Geen verkeer langs de deur, geen inkijk en aardigge buren waar we prima mee overweg kunnen. Woon hier nu 3,5 jaar, en nog wat laatste dingen aan het huis aan het opknappen. Rustig aan dan breekt het lijntje niet. De camper staat voor de deur op eigen erf van 650 m2 tuin, perfect zo.
Grt peter.

Maar voor die verhuizing zijn we jaren 5 a 6 maanden met de camper achtereen weg geweest uit de randstad.
Grt peter

Heb je dat ding nog? Ik had verwacht dat ie allang tot een Prius gerecycled was :)

Mooi verhaal, herkenbaar inderdaad. Achter mijn F45 had een creatieve Belg een 5-bak gehangen waardoor de gaten net wat minder groot waren.
Maar ja, dat ding ging dan ook richting de 4 ton, vakantieklaar.
Met het originele motortje liep ie met wind bijna altijd wel 80 (maar was ook een stuk minder hoog als die kerk van jou), maar nadat die kapot gelopen was heeft hij nooit meer zo lekker gestart en gelopen. Heuvels en bergen, zeker met vrachtwagens, daarintegen...
Ik heb die al een paar jaar geleden verkocht, jouw verhaal triggerde een opzoekactie bij de RDW, want ik had verwacht dat ook die Hanomag al gerecycled zou zijn. Dat blijkt niet zo te zijn, hij rijdt blijkbaar nog vrolijk (hoop ik dan maar ) rond, recent nog overgeschreven in april dit jaar.

Oost-Drenthe; niet meer bij nagedacht, we komen net uit die hoek vandaan (Borger)... Het oranje, als Volkswagen verklede, Sprinterbusje bevalt nog prima, het enige blijft dat je niks meer te vertellen hebt. Nou ja, behalve dan dat de achteraslast van dat kleine ding al meer mag zijn als de totale toegestane massa van menige Ducato wat nog wel eens voor verbaasde gezichten zorgt...Het ding loopt zuiniger, trekt als een tierelier met wind en bergen, en gaat (afkloppen) al 30.000km amper stuk. Het is ook altijd wat

Groeten Jeroen